Ik begin me hier thuis te voelen
Door: Florian
Blijf op de hoogte en volg Florian
18 Oktober 2009 | Ecuador, Portoviejo
Hola,
Ik ben nu 2 maanden in Ecuador en zo langzamerhand ga ik me hier meer thuis voelen. Ik krijg het vertrouwen van mijn ouders en ze vinden het goed dat ik nu alleen thuis ben. Ik heb nu thuis Internet en de webcam op mijn laptop doet het. Hiep hiep hoera, het was elke dag manjana, maar eindelijk lukt het dan toch een keer. Als ik mijn moeder goed bespeel kom ik onder al die verplichte familie bezoekjes uit en kan ik meer mijn eigen gang gaan.
De vorige keer heb ik verteld over de jongen die op 300 meter van ons huis is doodgeschoten. Ze vertelden mij dat de daders nog geld van hem tegoed hadden, wat ze niet kregen. Ze hadden toen besloten dat ze hem eind dit jaar zouden ombrengen. Ze realiseerden zich toen dat de ouders dan wel een vervelende Kerst zouden hebben en daarom hadden ze het nu maar gedaan. Ze hebben 7 keer op hem geschoten en dat heeft hij niet overleefd. Ik het begin moest ik er nog regelmatig aan denken, maar ik kan het nu goed van mij afzetten.
Laatst vroegen mijn ouders of ik met hun meeging naar de kerk. Ik ben ook katholiek opgevoed, maar niet bepaald een fanatieke kerkganger. De mis begon om 19 uur en zou 40 minuten duren. Dat moet te doen zijn, dus ik ben meegegaan. Toen we 10 minuten te vroeg aankwamen was de vorige mis nog in volle gang. Uiteindelijk begon de mis veel te laat en duurde 1 uur en 40 minuten. Mijn moeder zei op de terugweg "Waarom moet ons dit altijd overkomen?". Nou ik kan je wel vertellen, dit overkomt hun altijd.
Het leven is hier relaxed en maak je niet druk is het levensmotto van veel Ecuadorianen. Als in Nederland om 7 uur 's avonds het warme eten nog niet op tafel staat, breekt de hel los. Hier komt mijn moeder om half 8 's avonds doodleuk vertellen dat ze het eten toch helemaal vergeten is. Ik ga dan met mijn vader op pad en gaan we ergens wat eten halen.
De afgelopen week is de toetweek begonnen op school en die duurt 1,5 week. We zijn vorige week met alle YFU studenten naar de rector van de school geweest en we hebben gezegd dat we al een diploma hebben van onze vorige school. De rector zei toen dat wij niet mee hoefden te doen aan de toetsweek, maar we moesten dan wel meelopen in de parade. Oliver is de Duitse YFU jongen die bij mij in de klas zit en die maakt elke dag 3 uur huiswerk. Hij was de enige uitzondering en vroeg de rector of hij asjeblief wel mee mocht doen aan de toetsen. Nou dat mocht. Gisteren was die parade door de straten van Portoviejo met een band, cheerleaders, danseressen en wij dus. Alle buitenlandse studenten moesten met een vlag lopen van hun land. Helaas hadden ze geen Nederlandse vlag, maar wel genoeg Duitse vlaggen. Maar als je de Duitse vlag omdraait, krijg je de vlag van Belgie, dus ik heb de hele parade gelopen met een omgedraaide Duitse vlag.
Op dit moment is het extra gezellig in Portoviejo, want het is hier kermis. Dat betekent dat er ongelooflijk veel illegale troep wordt verkocht zoals ik dat ook meegemaakt heb in de avonduren in Hongkong en Bangkok. Uiteraard moet je overal over onderhandelen. Ik heb een mooie Ralph Lauren polo gekocht voor 5 dollar, dus iets meer dan 3 euro.
Het is hier overdag 27 graden en ik heb een hangmat gekocht. Je merkt het, het leven is hier relaxed en ik pas me aan. Ik zet een lekker muziekje op, op mij I-Phone en het is prima vol te houden. De ouders van Monika hebben een huis aan het strand. Zij vroegen mij of ik meeging samen met Monika, Laura (uit Sacramento California), Oliver en Oscar uit Zweden. Dat was erg leuk, maar daarna bleek dat er in het huis te weinig slaapplaatsen waren. Die nacht heb ik buiten in de hangmat geslapen.
Ik keek nog even op mijn site van vorig jaar in Argentinie http://florianpierik1.waarbenjij.nu/index?page=message&id=3112880
Je realiseert je dan toch dat je een jaar ouder bent geworden, net als de mensen om je heen. Wat je toen gewoon vond, lijkt nu kinderachtig.
Het is opvallend hoeveel buitenlandse studenten hier zijn. Naast de 10 YFU studenten zijn er momenteel 20 studenten via Rotary. We trekken veel met elkaar op. De ouders van Monika vinden dat niet goed. Zij vinden dat ze meer met Ecuadorianen moet optrekken. Gelukkig maken mijn ouders zich daar niet zo druk om. "Relax" is een bekende kreet en ik ga me daar steeds meer bij thuis voelen.
Ciao.
Groetjes van Florian
Ik ben nu 2 maanden in Ecuador en zo langzamerhand ga ik me hier meer thuis voelen. Ik krijg het vertrouwen van mijn ouders en ze vinden het goed dat ik nu alleen thuis ben. Ik heb nu thuis Internet en de webcam op mijn laptop doet het. Hiep hiep hoera, het was elke dag manjana, maar eindelijk lukt het dan toch een keer. Als ik mijn moeder goed bespeel kom ik onder al die verplichte familie bezoekjes uit en kan ik meer mijn eigen gang gaan.
De vorige keer heb ik verteld over de jongen die op 300 meter van ons huis is doodgeschoten. Ze vertelden mij dat de daders nog geld van hem tegoed hadden, wat ze niet kregen. Ze hadden toen besloten dat ze hem eind dit jaar zouden ombrengen. Ze realiseerden zich toen dat de ouders dan wel een vervelende Kerst zouden hebben en daarom hadden ze het nu maar gedaan. Ze hebben 7 keer op hem geschoten en dat heeft hij niet overleefd. Ik het begin moest ik er nog regelmatig aan denken, maar ik kan het nu goed van mij afzetten.
Laatst vroegen mijn ouders of ik met hun meeging naar de kerk. Ik ben ook katholiek opgevoed, maar niet bepaald een fanatieke kerkganger. De mis begon om 19 uur en zou 40 minuten duren. Dat moet te doen zijn, dus ik ben meegegaan. Toen we 10 minuten te vroeg aankwamen was de vorige mis nog in volle gang. Uiteindelijk begon de mis veel te laat en duurde 1 uur en 40 minuten. Mijn moeder zei op de terugweg "Waarom moet ons dit altijd overkomen?". Nou ik kan je wel vertellen, dit overkomt hun altijd.
Het leven is hier relaxed en maak je niet druk is het levensmotto van veel Ecuadorianen. Als in Nederland om 7 uur 's avonds het warme eten nog niet op tafel staat, breekt de hel los. Hier komt mijn moeder om half 8 's avonds doodleuk vertellen dat ze het eten toch helemaal vergeten is. Ik ga dan met mijn vader op pad en gaan we ergens wat eten halen.
De afgelopen week is de toetweek begonnen op school en die duurt 1,5 week. We zijn vorige week met alle YFU studenten naar de rector van de school geweest en we hebben gezegd dat we al een diploma hebben van onze vorige school. De rector zei toen dat wij niet mee hoefden te doen aan de toetsweek, maar we moesten dan wel meelopen in de parade. Oliver is de Duitse YFU jongen die bij mij in de klas zit en die maakt elke dag 3 uur huiswerk. Hij was de enige uitzondering en vroeg de rector of hij asjeblief wel mee mocht doen aan de toetsen. Nou dat mocht. Gisteren was die parade door de straten van Portoviejo met een band, cheerleaders, danseressen en wij dus. Alle buitenlandse studenten moesten met een vlag lopen van hun land. Helaas hadden ze geen Nederlandse vlag, maar wel genoeg Duitse vlaggen. Maar als je de Duitse vlag omdraait, krijg je de vlag van Belgie, dus ik heb de hele parade gelopen met een omgedraaide Duitse vlag.
Op dit moment is het extra gezellig in Portoviejo, want het is hier kermis. Dat betekent dat er ongelooflijk veel illegale troep wordt verkocht zoals ik dat ook meegemaakt heb in de avonduren in Hongkong en Bangkok. Uiteraard moet je overal over onderhandelen. Ik heb een mooie Ralph Lauren polo gekocht voor 5 dollar, dus iets meer dan 3 euro.
Het is hier overdag 27 graden en ik heb een hangmat gekocht. Je merkt het, het leven is hier relaxed en ik pas me aan. Ik zet een lekker muziekje op, op mij I-Phone en het is prima vol te houden. De ouders van Monika hebben een huis aan het strand. Zij vroegen mij of ik meeging samen met Monika, Laura (uit Sacramento California), Oliver en Oscar uit Zweden. Dat was erg leuk, maar daarna bleek dat er in het huis te weinig slaapplaatsen waren. Die nacht heb ik buiten in de hangmat geslapen.
Ik keek nog even op mijn site van vorig jaar in Argentinie http://florianpierik1.waarbenjij.nu/index?page=message&id=3112880
Je realiseert je dan toch dat je een jaar ouder bent geworden, net als de mensen om je heen. Wat je toen gewoon vond, lijkt nu kinderachtig.
Het is opvallend hoeveel buitenlandse studenten hier zijn. Naast de 10 YFU studenten zijn er momenteel 20 studenten via Rotary. We trekken veel met elkaar op. De ouders van Monika vinden dat niet goed. Zij vinden dat ze meer met Ecuadorianen moet optrekken. Gelukkig maken mijn ouders zich daar niet zo druk om. "Relax" is een bekende kreet en ik ga me daar steeds meer bij thuis voelen.
Ciao.
Groetjes van Florian
-
22 Oktober 2009 - 19:22
Yvonne Schieveen:
Dag Florian,
Blij te lezen dat het je goed gaat. Het is me toch wel wat zo'n spannend verhaal de vorige keer goed dat je er niet bang van ben geworden en blijkbaar erg geniet van je uitwisseling. Doe je nog iets aan sport of hang je alleen maar in je hangmat? Wij hebben Rogier afgelopen week naar Hoofddorp verhuisd hij begint volgende week aan z'n piloten opleiding dus voor hem ook een ander leven. Van ons een hartelijke groet en we vinden het erg leuk om je verhalen te lezen ga zo door! -
23 Oktober 2009 - 20:05
Henny Pierik:
Hoi Florian,
Zo te lezen pas jij je goed aan bij deze cultuur. Leuk verhaal en een mooie foto. Je verkeert in goed gezelschap.
Groeten,
Pa -
02 November 2009 - 19:16
Annebe En Sybren:
Hallo florian,
Merkwaardig land,vooral door die tegenstelling: heel relaxed kunnen zijn en aan de andere kant heel alert moeten zijn,omdat er anders wordt gereageerd dan verwacht.
Blijft interessant.
Hart. groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
